Siem Huijberts overleden

In memoriam Siem Huijberts

Hetgeen wij allen al zo lang vreesden is werkelijkheid geworden. Siem heeft de strijd tegen de slokdarmkanker verloren. Vanaf het moment dat duidelijk werd dat hij deze vreselijke ziekte onder de leden had, leefde Siem met zijn dierbaren tussen hoop en vrees. Even leek het dat de kanker operatief bestreden zou kunnen worden. Die hoop bleek echter al snel ijdel te zijn en werd voor iedereen duidelijk dat van afstel uitstel was gekomen.

Tot het moment dat het echt niet meer ging is hij bij de Westfriese Folklore betrokken gebleven. Tijdens de dag van het ringsteken bleef Siem (ziek als hij was) op zijn kenmerkende wijze zich bemoeien met de organisatie. Het was zijn dag!

Met diep respect hebben wij als bestuur gezien hoe hij aan onze vergaderingen bleef deelnemen enkel met een glaasje water voor zich en met het inmiddels bekende slangetje waardoor hij voeding kreeg toegediend. En dat voor een man die intens van alle goede dingen van het leven kon genieten. Een hapje en een drankje (wat hebben we menigmaal het glas of flesje bier geheven) in een gezellig samenzijn na een Folklore dag of een bestuursvergadering, waren aan Siem wel besteed. Helaas was daar nu niets meer van over. De kwaliteit van leven had een enorme knauw gekregen, maar wat bleef was zijn enorme wilskracht om er nog iets van te maken.

In een van de laatste gesprekken die ik met hem had concludeerden we dat hij alles uit het leven had gehaald en dat kwaliteit altijd boven kwantiteit gaat. Leeftijd is immers slechts een getal. Het gaat er uiteindelijk om wat je hebt bereikt en, nog belangrijker, wat je voor anderen hebt betekend. Natuurlijk allemaal waar, maar dat neemt niet weg dat het heengaan van onze vriend en collega bestuurslid veel te vroeg is gekomen.

Niet alleen voor de Westfriese Folklore is Siem van grote betekenis geweest. Hij was maatschappelijk zeer betrokken en actief waarvoor hij terecht werd geëerd met een Koninklijke onderscheiding.

Siem was een mensenmens, maar vooral ook een paardenmens! Mensen én paarden zullen hem enorm missen.

Wat rest is de herinnering aan de vele mooie momenten die we samen met Siem mochten beleven. De Westfriese Folklore zal hem nooit vergeten. Zijn naam zal altijd verbonden blijven aan de dag van het ringsteken. Het was zijn dag en dat zal zo blijven.

We wensen Marja, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte bij het dragen van dit grote verlies.

Namens het bestuur van de Westfriese Folklore,

Rienk Mud

Voorzitter